یَا رَفِیقَ مَنْ لا رَفِیقَ لَه
ای رفیق کسی که رفیق نداره!
حتما شما هم تجربه اینو دارید که وقتی با یک کودک تنها هستید و اون کودک یک کار جالب انجام میده و یا یک جمله زیبا به دهان میاره!
اما همینکه توی یک جمع قرار می گیرید و از اون کودک می خواهید که دوباره اون کار یا جمله رو تکرار کنه، بر عکس اون کودک لج می کنه و تکرار نمی کنه
تجربه اینو دارم که وقتی توی اتاق نشستی و توی حال و هوای خودت هستی، قناری توی قفس شروع می کنه به خوندن و جوری دهن می گیره که به عرش اعلاء می رسی
اما همینکه می ری جلوش، لج می کنه و نمی خونه!
تجربه کردم که وقتی طاووسی تنهاست و یا توی تنهایی خودش غوطه ور هست، شروع می کنه به دلبری و پرهای دلبرش رو باز و رقص رو آغاز می کنه
اما همینکه نزدیکش میشی، لج می کنه و پرهاش رو می بنده
نمی دانم چرا، اما دلم می خواهد لج کنم
لج کنم با خودم
با خود خودم
با کودک درونم
با قناری درونم
با طاووس درونم
شاید با خر درونم!!!!!!!!!!!!!!!!!!
و دیگر ننویسم
شاید تا ابد شاید تا مدتی
والسلام
پی نوشت:
خدایا از خود لجوجم به تو پناه می برم
دریاب منو ای رفیق
یا علی مدد