یَا مَلْجَئِی عِنْدَ ضْطِرَارِی
بعضی وقتها ، آدمها الماسی توی دستشون دارند،
بعد چشمشون به یه گردو می افته!
دولا میشن تا گردو را بردارن.
الماسه می افته تو شیب زمین،
قل می خوره و قل می خوره و تو عمق چاهی فرو می ره،
می دونی اونوقت چی برای آدم می مونه ؟؟؟
یه آدم … ، یه دهن باز ..، یه گردوی پوک … و یک دنیا حسرت !!!
مواظب الماسهای زندگیمون باشیم .
شاید به دلیل اینه که صاحبش هستیم،داریمش و بودنش برامون عادی شده و ارزشش رو از یاد بردیم.
یه نیگا به دور و برمون بندازیم و الماس های خودمون رو ببینیم
خانواده مون
رفقامون
سلامتیمون
شغلمون
و ...
یا علی مدد
